Nog twee nachtjes

 (post van mij op Facebook)

Ohhhhhhhhh de tijd gaat nu toch echt wel heel snel. De koffers worden vandaag gepakt. Morgen nog de laatste zaken bij elkaar verzamelen en mijn huis in orde maken zodat ik het met een goed geweten kan overdragen aan mijn ouders die bij de meiden blijven. Het zou anders wel een grote verhuizing worden als ze alles naar hun huis moeten verschepen. Dus nu komen ze lekker bij ons in huis.

De koffers vullen is natuurlijk weer een dingetje want ik ken mezelf en wil natuurlijk overal op voorbereid zijn. Ze voorspellen warm weer dus dat scheelt weer met dikke kleding meenemen. Jammer genoeg toch ook regen dus daar wil ik natuurlijk me ook op kunnen kleden. Nu hebben we ook een hoop leuke plannen voor de avond en bij sommige rooftops worden we geacht in nette kleding te komen (lees: jurk met hakken) dus ook die moeten erin. Kortom voor zes dagen tijd heb ik per dag misschien toch wel drie outfits nodig hahahahahaha. Ik zal het ook echt nooit leren hoor. Licht bepakt op pad gaan is iets wat niet in mijn systeem zit. Dat zal nog wat gaan worden in 2017. Daar zal toch wel het een en ander moeten gaan gebeuren.

Ondertussen denk ik wel dat onze Facebookvrienden (die van Claudia en mijzelf) heel blij zijn als we in het vliegtuig zitten want de posts die er dagelijks op gezet worden laten weinig te raden wat we gaan doen en hoeveel zin we erin hebben. Claudia en ik weten mensen al aardig op stang te jagen met onze aftel posts naar Kerstmis.

(en ja daar starten we al twee dagen na Kerst mee hahahaha) maar nu komt ook dagelijks een aftelplaatje voorbij. Het kan voor niemand meer een verrassing zijn dat we weggaan en waar we naar toe gaan.

(posts van Claudia op Facebook)

Gelukkig zijn we daarin allebei hetzelfde en laten we het kind in ons echt op de vrije loop. We kunnen het eigenlijk niet maken om heel de dag door huppelend buiten te lopen en aan iedereen die het wilt horen vertellen dat we EINDELIJK een van onze grote dromen gaan waarmaken. Eindelijk gaan we naar The Big Apple. Hoelang praten we daar al niet over dat we het gaan doen en dat we daar zo graag naar toe willen. Jaren!!!! En nu duurt het nog maar twee dagen. Twee nachtjes slapen, nou ja twee slapen. Ik gok op één slapen en één wakker liggen. Wachtend op de wekker die afgaat en we eindelijk in de auto kunnen stappen om richting Schiphol te gaan. Maar als we in New York zijn………dan gaan we los. Wat heb ik zin en ik heb heel de dag de tekst

“Start spreading the news, I'm leaving today.
I want to be a part of it, New York, New York.
These vagabond shoes, are longing to stray
Right through the very heart of it, New York, New York.”

in mijn hoofd hahahahahaha

We hebben een planning waar we niet aan vast zitten maar die we meer als leidraad gaan gebruiken. Gaan de weg zijn er nog wel dingen bij gekomen omdat we toch nog steeds ideeën krijgen of dingen op internet zien. We gaan nu een rooftop tour doen

link naar rooftopbar tour

we gaan naar “Taste  of Times Square” 

Link naar Taste of Times Square

en ook naar Stars in the Alley.

Stars in the Alley

Ook willen we proberen dat we bij The Ride aan kunnen sluiten maar daar moeten we echt op tijd bij zijn.

Ik moet ook wel bekennen dat ik daarbij helemaal niet aan mijn meiden moet denken want dan wordt het toch wel even slikken. Het is de allereerste keer dat Kenneth en ik samen op vakantie gaan sinds ze in ons leven zijn. We zijn zelfs op huwelijksreis samen met Yentle geweest omdat ik haar toen ook niet achter kon laten. Maar nu gaat het dan echt gebeuren. De meiden gaan niet mee. Enerzijds heerlijk want we kunnen echt weer eens als twee volwassenen op vakantie gaan zonder dat je echt continu op een ander moet letten. Maar anderzijds……….zucht ik zal ze zo missen en ben ook best wel een beetje bang. Het is zeker tegenwoordig best een risico om op reis te gaan met al die mafkezen die het helemaal geen probleem vinden om zichzelf op te blazen. Nu maakt het helemaal niet zoveel uit waar je ook heen gaat dus weet je ook echt niet welke gebieden je beter kan vermijden. Het zal vast allemaal goed gaan en ik wil me er ook echt niet te veel mee bezig laten zijn want anders kunnen we helemaal niets meer doen. Met of zonder hun. Maar zo nu en dan hoor ik toch een klein stemmetje achter in mijn hoofd het een en ander fluisteren en ik vind het soms lastig om er dan niet naar te luisteren.