Dag 6 Het houdt op

Iedereen bedankt voor het reageren. Het is altijd zo leuk om te lezen dat mensen met je mee aan het reizen zijn. Maar ik was nog niet helemaal klaar met mijn reis. Ook de laatste dag moest nog opgeschreven worden. Want daarin maakte we ook nog genoeg leuke dingen mee die ik niet wil vergeten. Dus hierbij onze laatste dag. Het was een geweldige vakantie, van begin tot eind.

Vandaag gaan we weer naar huis. Het gevoel is heel dubbel. Enerzijds willen we nog lang niet weg maar anderzijds mis ik de meisjes thuis echt wel heel erg en wil ik ze nu wel weer gaan zien en beethouden. Het scheelt wel dat wel zo’n beetje alles wat op ons verlanglijstje hebben gedaan wat  menselijk in een 6 daagse vakantie week te proppen was. We hebben deze vakantie tot op de laatste seconde benut. Echt alles eruit gehaald wat er maar uit te halen was en ik weet zeker dat ik nu 2 cm gekrompen ben van slijtage aan mijn benen. Voor gezondheidsredenen is het beter dat we er nu een eind aan gaan breien want het was wel een slijtage-slag hoor.

Dit keer was ik weer vroeg wakker maar de rest sliep nog lekker verder en we hadden weer een wat latere start want we hadden toch niet echt grote plannen meer. Om half acht kwam er wat beweging in de tent en gingen Claudia en ik op onze gemak de koffers weer inpakken. Dat ging heel soepel en ik was bijzonder trots op mijzelf dat ik het voor elkaar had gekregen dat alles makkelijk in de koffers paste en dat de ritsen ook zonder problemen dicht gingen. Meestal is dit precies het tegenovergestelde. Dan gaat er een op zitten, probeert de ander de ritsen bij elkaar te krijgen en houden we onze vingers gekruist als we hem aan de weegschaal optillen. Dat was nu allemaal niet nodig. Op een paar aardigheidjes voor de meiden na hebben we niets gekocht en alles paste er prima in. Zo! , dat gaat me vast niet nog eens lukken.

Toen alle koffers ingepakt waren gingen we naar beneden om te gaan ontbijten. Bij de conciërge nog even nagevraagd hoe laat we nu precies uitgecheckt moesten zijn en dat was  om twaalf uur. Dat was een mooie tijd want we zouden om half één door een busje opgehaald worden die ons naar JFK vliegveld zou brengen. Dan konden we de koffers in de kamer laten staan en ook nog even een keer van het toilet gebruik maken voordat we weg gingen.

Maar eerst ontbijten. We gingen naar dezelfde als waar we op dag 2 ook waren geweest. Dit ook omdat daar een ATM in de zaak staat en de dollars vliegen echt je portemonnee uit. Nu konden we het op deze manier nog even aanvullen. Na het ontbijt liepen we nog een rondje waar we probeerde nog wat winkels af te lopen.

Dit lukte prima en het thuisfront was ook zeer in hun nopjes met want we hadden meegenomen. Ook lukte het nog op de valreep om een laatste vink bij onze bucketlist te kunnen zetten. Je heb op Times Square een plek waar je moet gaan staan en daar staat een camera op gericht. Als je daar gaat staan dan ben je op een heel groot scherm te zien en is het net alsof je onder een grote gele paraplu staat. Al een paar keer hadden Claudia en ik dit deze week al gezien maar als wij ernaar toe liepen dan was deze net weer voorbij. Het gebeurt zo om de zoveel minuten, ik heb echt geen idee hoeveel maar lang genoeg zit ertussen, dat wij er niet op gaan staan wachten. Nu liepen we ook over Times Square en ik kijk nog een keer goed om mij heen en zie ineens het grote scherm met die paraplu waar op dat moment niemand onder stond. Dus ik rennen!!!!!! En natuurlijk ook gelijk roepen dat Clau ook moest gaan rennen want we konden onder de paraplu!!!! Die heeft gelukkig aan een half “verstaanbaar” woord genoeg en kwam met gierende zolen achter me aan en als twee kleine kinderen hebben we daar staan springen en zwaaien. De mannen werd toegeroepen dat ze moesten filmen en fotograferen en die hebben dit ook braaf gedaan.

Hoeveel geluk hebben wij toch deze vakantie gehad zeg. De lol zit hem toch ook vaak in die hele kleine dingen. We begonnen gelijk goed met The Naked Cowboy en we eindigen als springende kleuters onder een gele paraplu. We hebben echt alles uit deze vakantie gehaald wat er in zit. Wat hebben wij gelachen

Deze twee kleine dingen gingen nog makkelijk in de handbagage erbij en toen was het toch echt tijd om afscheid te gaan nemen van deze geweldige stad. Zoals ik al zei, het is zeker niet leuk om weg te gaan. We hebben even beneden zitten wachten

en al gauw kwam de man van de bus naar het vliegveld. We zaten weer als "sardientjes in een blikje" in de bus want alle plekken worden benut maar het verkeer zat gelukkig mee en we kwamen ruim op tijd aan op JFK. Vertrekhal 4 moesten we zijn, om de bagage bij Delta in te leveren. Omdat Claudia en Redmer ons al had ingecheckt ging dit vrij soepel. Daarna kwam er een flinke rij voor bij de douane maar ook die liep goed door. Eenmaal door de douane hadden we ruim de tijd om nog even te winkelen en te eten. We hebben heerlijk eten gehaald bij Panda Express. Dat smaakte goed.

Een beetje nog rondgelopen om de winkeltjes te bekijken en toen zijn we door gelopen naar de gate. Het vliegtuig van de KLM stond al klaar want we zouden de terugweg met KLM maken.

Boarden ging zo snel dat we zelfs eerder konden vertrekken naar de vertrekbaan. Dat schoot lekker op. Dit was mijn eerste keer met KLM en dat is zeker goed bevallen. Het Flight-entertainment-system is echt goed en ook de stoelen zaten niet verkeerd. Ik heb  me zo snel mogelijk met mijn kussen en het KLM dekentje ingepakt, een paar flinke melatonine pillen ingenomen en heel even een filmpje met een half oog zitten kijken. Toen gingen mijn luiken dicht en heb ik een heel groot gedeelte van de vlucht een soort van geslapen. Voor mijn gevoel heb ik niet echt heel diep geslapen en hoorde ik nog een hoop wat er om me heen gebeurd. Maar volgens de andere was ik toch wel ver heen en heb ik flink geslapen. Het was in ieder geval wel heerlijk dat ik in ieder geval nog wel wat geslapen heb, al heb ik het de hele dag wel zwaar gehad. Als ik ging zitten dan vielen mijn ogen wel automatisch dicht. Daar had ik echt niet langer dan 5 seconden voor nodig.

De aankomst op Schiphol ging vlot, alle koffers kwamen tevoorschijn en toen we bij de band stonden moest Claudia die meneer bellen van de ParkandFly. Die liet ook niet echt lang op zich wachten en toen konden we inladen en richting ons huis. Claudia en Redmer afgezet en toen door naar ons eigen huis waar alleen Yentle samen met oma nog thuis waren. Yentle had een paar uitvaluren gehad en moest het derde uur beginnen dus die stond op ons te wachten. Mijn kleine knuffel Pip was ook door het dolle heen. De andere twee meiden waren al naar school. Die kwamen later naar binnen vliegen. Weer een aantal stevige knuffels verder was het tijd voor de cadeautjes. Die werden met veel gejuich ontvangen dus dat hadden wij  weer goed voor elkaar met hun blij maken. Van opa en oma hoorden we dat de meiden zich heel goed hebben gedragen, ze hebben oma geholpen waar ze konden en ze het met elkaar heel gezellig hebben gehad. Iedereen blij. Waar zouden we zijn zonder deze lieve opa en oma.

Kenneth ging weer gelijk naar zijn werk en ik heb even alles met mijn mam doorgesproken en laten zien waar we geweest zijn. Het was echt een geweldige week. Het is echt een droom geweest die is uitgekomen. Wat een bofferds zijn we toch dat we dit hebben kunnen doen.  We hebben er zo ontzettend van genoten. In totaal hebben we meer dan 90.000 stappen genomen en hebben Kenneth en ik meer dan 1500 foto's genomen. Daar komen dan ook nog eens de foto's van Claudia en Redmer bij. We hebben heel veel cm gezien en heel veel minuten vastgelegd.